รู้หรือไม่? ตัวผลิตภัณฑ์สามารถส่งผลกระทบให้เกิดความผิดพลาดในเครื่องตรวจจับโลหะได้
เครื่องตรวจจับโลหะสามารถทำงานได้ดีที่สุดกับผลิตภัณฑ์แห้ง ทั้งนี้ ผลิตภัณฑ์แห้งไม่จำเป็นต้องปราศจากความชื้น แต่โดยทั่วไปมักจะมีระดับความชื้นต่ำ ซึ่ง “ผลิตภัณฑ์แห้ง” ครอบคลุมถึงผลิตภัณฑ์อาหารและยาซึ่งตอบสนองต่อการตรวจสอบของเครื่องตรวจจับโลหะได้ดีเนื่องจากเป็นผลิตภัณฑ์ที่จัดการได้ง่ายและไม่สร้างสัญญาณเท็จหรือสัญญาณที่คลุมเครือ
ในทางกลับกันผลิตภัณฑ์เปียกมักทำให้เกิด “ผลกระทบจากตัวผลิตภัณฑ์” (Product effect) ซึ่งหมายความว่าองค์ประกอบของผลิตภัณฑ์สามารถนำกระแสไฟฟ้าได้ และสร้างการรบกวนทางคลื่นแม่เหล็กภายในอุโมงค์ของเครื่องตรวจจับโลหะ
ผลิตภัณฑ์ที่บรรจุในน้ำเกลือเป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัด น้ำเกลือสามารถนำไฟฟ้าได้ดี แต่ไม่มีคุณสมบัติทางแม่เหล็กสูงเท่ากับเหล็ก ในทางเทคนิคอาจกล่าวได้ว่าน้ำเกลือมี “สภาพซึมผ่านได้” ทางแม่เหล็กต่ำ ซึ่งหมายความว่าผลกระทบจากแม่เหล็กจะน้อยกว่าผลกระทบที่เกิดขึ้นภายในเหล็กอย่างมาก แต่เครื่องตรวจจับโลหะเป็นอุปกรณ์ที่มีความไวในการตรวจจับโลหะชิ้นเล็กๆ ภายในผลิตภัณฑ์ขนาดใหญ่ในระดับสูง หากน้ำเกลือมีปริมาณมากพออาจสร้างผลกระทบจากแม่เหล็กเท่ากับผลกระทบจากโลหะชิ้นเล็ก และนี่คือจุดที่ผลกระทบจากตัวผลิตภัณฑ์อาจกลายเป็นปัญหา ซึ่งหมายความว่าตัวผลิตภัณฑ์เองสามารถสร้างการรบกวนภายในสนามแม่เหล็กได้เท่ากับการรบกวนที่เกิดขึ้นจากเศษโลหะปลอมปน
ในการปฏิบัติงานจริง ผลกระทบจากตัวผลิตภัณฑ์ส่งผลให้ความไวในการตรวจสอบลดลง เนื่องจากเครื่องตรวจจับโลหะไม่สามารถแยกแยะระหว่างผลกระทบทางแม่เหล็กซึ่งเกิดจากตัวผลิตภัณฑ์เอง กับผลกระทบที่เกิดขึ้นจากโลหะปลอมปนที่มีขนาดเล็กได้ สำหรับผู้จัดการสายการผลิต ปัญหานี้เป็นปัญหาที่ท้าทาย: ผู้จัดการสายการผลิตต้องเลือกระหว่างการลดความไวในการตรวจจับ และปล่อยให้มีสิ่งปลอมปนขนาดใหญ่ผ่านได้โดยไม่มีการตรวจจับ (ส่งผลต่อความปลอดภัยของผู้บริโภค) หรือรักษาระดับความไวและใช้เครื่องตรวจจับโลหะที่ให้ผลการคัดแยกที่ผิดพลาดมากขึ้น (คัดสินค้าดีส่วนหนึ่งทิ้ง – ประสิทธิภาพโดยรวมของการผลิตลดลง)
Metal detectors have traditionally worked best on what are known as dry products. Dry products aren’t necessarily completely moisture-free – although they do typically have low levels of moisture. ‘Dry’ is a catch-all term for food and pharmaceutical products that respond well to inspection by a metal detector. They’re easy products to work with because they don’t generate false or ambiguous signals.
Wet products exhibit something called a ‘product effect.’ This means that an element of the product is capable of conducting electricity and creating a magnetic disturbance within the aperture of the metal detector.
A product packed in brine is a good example. Salt water is a good conductor of electricity. Luckily it’s not as easily magnetised as iron – in technical language, it has low magnetic ‘permeability’ – which means that the magnetic effect is much less than that generated within a piece of iron. But metal detectors are highly sensitive items of equipment designed to detect tiny pieces of metal in a big product. If the volume of salt water is large enough, it will create a magnetic effect that’s as strong as that created by a small piece of metal. That’s when the product effect becomes a problem. It means that the product itself can create as big a disturbance in the magnetic field as would be created by a flake of metal contaminant.
In practical terms, the product effect reduces inspection sensitivity because the metal detector cannot distinguish between the magnetic effects caused by the actual product and those caused by metal contaminants smaller than a critical size. For production line managers, it’s a dilemma: do they accept reduced sensitivity and let relatively larger contaminants through undetected (compromising consumer safety) or maintain sensitivity and live with a metal detector that registers more false rejects (compromising OEE (Overall Equipment Effectiveness))?
