Page 29 -

Food Focus Thailand
APRIL 2013 29
SPECIAL
FOCUS
โดย: ดร. พิณทิพย รัมภกาภรณ
ภาควิชาวิทยาศาสตรและเทคโนโลยีการอาหาร
คณะอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลั ยเกษตรศาสตร
fagiptr@ku.ac.th
By: Dr. Pinthip Rumpagaporn
Department of Food Science and Technology
Faculty of Agro-Industry, Kasetsart University
fagiptr@ku.ac.th
จำกัดความของใยอาหารที่ ไดรับการยอมรั บมากที่ สุดอาจเป น
ของหนวยงาน American Association of Cereal Chemists
(AACC) ในป พ.ศ. 2544 คือ “ส วนที่เหลื อจากสวนที่บริโภคได
ของพืชและคารโบไฮเดรตที่มีลักษณะคลายคลึงกัน ซึ่งทนทานตอการยอย
และการดูดซึ มในลำไสเล็กของมนุ ษย และเกิ ดการหมักอย างสมบูรณหรือ
หมักบางสวนที่บริเวณลำไสใหญ ใยอาหาร หมายความถึง พอลิแซ็กคาไรด
ออลิ โกแซ็กคาไรด ลิ กนิน และสารอื่ นที่เกาะเกี่ยวกันในพืช ที่ มีผลทางใด
ทางหนึ่งหรือหลายทางตอการขับถาย (การเพิ่มปริมาตรและความนุ มของ
อุจจาระ เพิ่มความถี่ของการขับถาย และ/หรือ ทำใหการขับถายสม่ำเสมอ)
การลดระดั บคอเลสเทอรอลในเลือด และ/หรื อ การลดระดั บน้ำตาล
ในเลือด”
ในป พ.ศ. 2552 คณะกรรมการโคเดกซ (Codex Alimentarius
Commission) ไดเสนอคำจำกั ดความลาสุดของใยอาหาร ดังนี้
“พอลิเมอรของคารโบไฮเดรตที่มีน้ ำตาลตอกัน 10 โมเลกุลหรือมากกว า
The most accepted definition would be the one offered by
American Association of Cereal Chemists (AACC) in 2001,
which is: “The remnants of the edible part of plants and
analogous carbohydrates that are resistant to digestion and absorption
in the human small intestine with complete or partial fermentation in the
human large intestine. It includes polysaccharides, oligosaccharides,
lignin and associated plant substances. Dietary fiber exhibits one
or more of either laxation (faecal bulking and softening; increased
frequency; and/or regularity), blood cholesterol attenuation, and/or
blood glucose attenuation.”
Dietary Fiber:
Definition, Methods of Analysis and Claims
ใยอาหาร: ความหมาย วิธี วิเคราะห และการกลาวอาง
Today, the benefits of dietary fiber have
been accepted widely in food science
circles and beyond. However, dietary
fiber ’s definition is not readily
understood by the general public. Since
the term “dietary fiber” was introduced
by Hipsley in 1953, there has not been
a universally acceptable definition.
§«“¡®√‘ ߇°’ˬ«°— ∫ª√–‚¬™πå ¢Õß„¬Õ“À“√
„πªí ®®ÿ ∫— ππ— ∫«à “‡ªì π∑’Ë ¬Õ¡√—∫°— π·≈â «Õ¬à “ß
°«â“ߢ«“ß ·μ৫“¡À¡“¬¢Õߧ”«à“ „¬Õ“À“√é
π—È π¬— ß‰¡à ‡ªìπ∑’Ë ‡¢â “„®°— π‚¥¬∑—Ë«‰ª ∂÷ ß·¡â §”«à“
„¬Õ“À“√π’ȉ¥â ∂Ÿ°π”¡“„™â §√—Èß·√°‚¥¬ Hipsley
μ—È ß·μàªï æ.». 2496 ·μà®π∂÷ßªí ®®ÿ ∫—π¬— ß‰¡à¡’
Àπà«¬ß“π„¥ “¡“√∂°”À𥧔®”°—¥§«“¡¢Õß
„¬Õ“À“√„À⇪ìπ∑’ˬա√—∫‚¥¬ “°≈‰¥â
ç