Category: What’s In

กาแฟแห่งปี 2017
ตอบรับพฤติกรรมการดื่มกาแฟของผู้บริโภคใน 4 ไลฟ์สไตล์

นิตยสาร ฟู้ด โฟกัส ไทยแลน์
Food Focus Thailand Magazine
editor@foodfocusthailand.com

Full article TH-EN

• Cold Brew
กาแฟดำรสชาติลุ่มลึก เสิร์ฟเย็นๆ พร้อมน้ำเเข็ง หรือจะเเช่ให้เย็นเจี๊ยบแล้วจิบแบบไม่ต้องใส่น้ำเเข็งก็ได้ วิธีการสกัดกาแฟ Cold Brew ใช้เวลานาน มีเรื่องราวที่พิเศษเพราะต้องหมักแช่กาแฟเอาไว้ถึง 12 ชั่วโมง ซึ่งทำให้รสชาติต่างไปจากกาแฟดำที่ชงด้วยเครื่องชงกาแฟเอสเพรสโซอีกทั้งการดื่มก็นิยมดื่มแบบเย็นพร้อมน้ำเเข็ง ให้ความสดชื่นที่สุขุมลุ่มลึก แน่นอนว่าปีนี้ Cold Brew จะยังอยู่ในกระเเสความสนใจของคนดื่มกาแฟไปได้อย่างต่อเนื่อง เพราะนอกจากจะเหมาะกับหน้าร้อนแล้วยังเป็นกาแฟที่นำเสนอรสชาติกาแฟได้น่าสนใจ และแพ็กเกจที่มักบรรจุขวดก็สะดวกสำหรับการพกพาเป็นไปยังที่ต่างๆ ด้วย

• Barista’s Signature Drink
เมนูที่คิดค้นขึ้นมาเป็นสูตรเฉพาะของบาริสต้าแต่ละคนหรือของร้านกาแฟแต่ละร้าน จะดึงดูดใจผู้ดื่มมากกว่าเมนูคลาสิกอย่างคาปูชิโนหรือลาเต้ อาจเพราะรูปลักษณ์ของเครื่องดื่มที่แปลกใหม่น่ามอง รวมถึงความคิดสร้างสรรค์ที่บาริสต้านำเสนอผ่านกาแฟของเขา ทำให้ผู้ดื่มตื่นเต้นกับกาแฟได้ไม่ยาก และยิ่งถ้ามาพร้อมกับเรื่องราวดีๆ เบื้องหลังกาแฟแล้วจะยิ่งน่าสนใจมากขึ้นทีเดียว

• Water for Coffee
เมื่อเราใส่ใจกับกาแฟแล้ว สายพันธุ์กาแฟหรือระดับการคั่วก็ไม่ใช่สิ่งเดียวที่จะเราจะสนใจ เพราะส่วนประกอบที่สำคัญในการชงกาแฟคือ “น้ำ” ความสนใจเรื่องน้ำอาจเริ่มต้นที่บาริสต้า เพราะน้ำที่เหมาะสมกับกาแฟก็จะช่วยทำให้กาแฟแต่ละแก้วมีรสชาติดีได้ถึงที่สุด

Cold Brew
Deep flavor of black coffee served with ice or just chilled coffee. The cold brewing process uses time, rather than heat – soaking beans in water for 12 hours or more in order to turn water into coffee. This has made cold brew specialty from the traditional iced coffee which make from espresso machine. Cold brew iced coffee has long been the go-to for consumers looking for refreshment or even just an extra kick of caffeine. Absolutely, this year cold brew will continue to be one of favorable coffee trend for coffee lovers as it is not only suit for summer, but also well-presented coffee taste with interesting aspect. Moreover, with bottled ready-to-drink packaging, cold brew are become a trend in 2017.

Barista’s Signature Drink
A specialty menu created especially by each individual barista or coffee shop could draw coffee drinkers rather than other classic menu like cappuccino or latte. With new outlook and outstanding design, as well as creativity of barista presented through their cup of coffee, this has excited consumers. Moreover, with some interesting story about each cup of barista’s signature drink, this definitely can impress consumers easily.

Water for Coffee
When we think of coffee, kind of coffee bean or roasting level are not the only concerned factors for great taste of coffee. One of the most important ingredients is “water”. Barista will give highly concern on water as water is major ingredient for a cup of coffee. Suitable water could help each cup of coffee present its great tasting.

ความจำเป็นของฉลากสินค้า … เรื่องง่ายๆ ที่คุณควรรู้

By: William McGlynn
horticultural food scientist
Robert M. Kerr Food & Agricultural Products Center
Oklahoma State University

Full article TH-EN

สิ่งแรกที่ฉลากสินค้าต้องทำได้คือดึงดูดสายตาผู้บริโภค ฉลากสินค้าที่ดีมักกระตุ้นให้เราอยากลองสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในบรรจุภัณฑ์ ซึ่งจะทำได้ก็ต่อเมื่อมีความน่าดึงดูดใจและบอกเล่าเรื่องราวของสินค้าได้ดี สินค้านี้คืออะไร? และทำไมเราควรซื้อหรือลองรับประทานมัน? เรื่องราวอาจจะมีความแตกต่างกันไปตามแต่ละชนิดของสินค้า แต่สิ่งที่จำเป็นที่ฉลากอาหารสินค้าทุกประเภทต้องบอกเหมือนๆ กัน นั้นถูกกำหนดไว้แล้วด้วยกฎระเบียบการติดฉลากของรัฐบาล

กฎระเบียบเกี่ยวกับฉลากอาหารถูกออกแบบมาเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับผู้บริโภค ว่าข้อมูลเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่พวกเขากำลังมองหาอยู่นั้นถูกแสดงไว้บนฉลากมากพอที่จะทำให้ตัดสินใจซื้อ ยิ่งไปกว่านั้น กฎยังระบุว่า ข้อมูลที่ผู้บริโภคอ่านจากฉลากนั้นต้องมีความถูกต้อง และบ่งบอกถึงคุณลักษณะ คุณภาพ สารอาหาร และข้อมูลด้านสุขภาพและความปลอดภัยของสินค้านั้น

สิ่งที่เราเห็นบนฉลากอาหารในปัจจุบันนั้นเป็นผลของกฎหมายและกฎระเบียบที่ตราขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา รวมทั้งกฎหมายเกี่ยวกับอาหาร ยา และเครื่องสำอางค์ปี 1938 (Food Drug and Cosmetic Act, 1938) กฎหมายเกี่ยวกับฉลากสารอาหารและการศึกษาปี 1990 (Nutrition Labeling and Education Act, 1990) และกฎหมายการติดฉลากอาหารที่ก่อให้เกิดการแพ้และการคุ้มครองผู้บริโภคปี 2006 (Food Allergen Labeling and Consumer Protection Act, 2006) โดยกฎหมายเหล่านี้ได้ก่อให้เกิดข้อบังคับด้านมาตรฐานฉลากที่ซับซ้อนและสับสนในบางที อย่างไรก็ตาม ถือเป็นโชคดีที่เมื่อแยกข้อบังคับที่ซับซ้อนเหล่านั้นออกมาให้เป็นแนวทางย่อยๆ แล้ว การออกแบบฉลากผลิตภัณฑ์อาหารจะกลายเป็นเรื่องง่ายขึ้นมาก และตอบโจทย์ข้อบังคับที่เกี่ยวข้องต่างๆ แถมยังดึงดูดสายตาผู้บริโภคด้วย

The first job of a food label is to catch the consumer’s eye. A good label makes us want to try what’s inside the package. A label accomplishes this by being attractive and by telling the product’s story. What is it? Why should we want to buy and eat it? The story may vary a great deal depending on the product. But there are some elements of the story that each and every food product label is required to tell. These elements are mandated by federal labeling regulations.

Food labeling regulations are designed to ensure a consumer has all the information about the product he or she needs to make an informed buying decision. More specifically, the regulations ensure a consumer can reliably find accurate information on a food product label regarding product identity, quality, nutrition, and relevant health and safety information.

What we see on a food label today is the result of many years of laws and regulations, including the Food, Drug, and Cosmetic Act of 1938, the Fair Packaging and Labeling Act of 1966, the Nutrition Labeling and Education Act of 1990, and the Food Allergen Labeling and Consumer Protection Act of 2006. All of these laws have led to a complicated and sometimes confusing set of standardized labeling requirements. Fortunately, breaking down the requirements into a basic set of guidelines makes it easier to design food product labels that are compliant with all the relevant regulations while still being eye-catching.

สุขอนามัยสำหรับโรงงานผลิตแบบแห้งเริ่มต้นได้ด้วยการวางแผน

By: Ecolab

Full article TH-EN

การสร้างสุขอนามัยที่มีประสิทธิภาพมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งต่อความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์อาหาร โดยการสร้างสุขอนามัยที่เหมาะสมต้องอาศัยกฎหมายและกฎการทำงานของธุรกิจที่เคร่งครัด เพื่อคุ้มครองผู้บริโภคทั้งในด้านความปลอดภัยและสุขภาพตามคำนิยามขององค์การอนามัยโลก (WHO) สุขอนามัยหมายถึง “การจัดการที่ระมัดระวังและมาตรการทุกด้านที่มีความจำเป็นในกระบวนการผลิต แปรรูป จัดเก็บและจัดจำหน่าย เพื่อให้มั่นใจได้ว่าสินค้านั้นมีลักษณะที่เหมาะสมกับการบริโภคของมนุษย์ มีรสชาติดีและดูน่าเชื่อถือโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ” โดยกฎระเบียบที่ปฏิบัติกันทั่วไป ได้แก่ หลักปฏิบัติในการผลิตที่ดี (Good Manufacturing Practices – GMPs) ขององค์การอาหารและยาของสหรัฐ (US Food and Drug Administration – FDA) ซึ่งมีเนื้อหาคือ (1) ในกระบวนการผลิตอาหารสำหรับมนุษย์ที่มีความปลอดภัย อาหารจะต้องได้รับการผลิต บรรจุ จัดเก็บ จำหน่ายภายใต้เงื่อนไขสุขอนามัย โดยโปรแกรมสุขอนามัยจะช่วยทำให้มั่นใจว่าผู้ผลิตมุ่งมั่นที่จะผลิตอาหารและเครื่องดื่มที่ปลอดภัยในการบริโภค ทั้งยังพร้อมที่กำหนดมาตรการรักษาความปลอดภัยให้แก่พนักงานในกระบวนการผลิตและสิ่งแวดล้อมซึ่งสินค้าที่มีสุขอนามัยได้รับการผลิตขึ้น
การผลิตอาหารที่ได้มาตรฐาน ตลอดจนการรักษามาตรฐาน เกิดขึ้นโดยความสมัครใจของหลายบริษัท เนื่องจากสินค้าถือเป็นการแสดงออกถึงภาพลักษณ์ของแบรนด์ในเชิงบวก โดยในช่วงที่ผ่านมา งานวิจัยต่อพฤติกรรมและความต้องการของผู้บริโภคก็ออกมาในเชิงสนับสนุนแนวคิดดังกล่าว โดยพบว่าผู้ที่ตอบแบบสอบถามพร้อมที่จะจ่ายเงินเพิ่มราวร้อยละ 12 เพื่อซื้ออาหารที่มีความปลอดภัย (2)

Effective sanitation programs are critical for food product safety. Establishing a proper sanitation program is both required by law and a good business practice to help protect the health and safety of consumers.
As defined by the World Health Organization (WHO), sanitation includes “all precautions and measures which are necessary in production, processing, storage and distribution, in order to assure an unobjectionable, sound and palatable product which is suited for human consumption.” Major regulations include the U.S. Food and Drug Administration’s (FDA) Good Manufacturing Practices (GMPs) (1), which requires production of foods that are safe and suitable for human consumption and that have been processed, packaged, stored, and distributed under sanitary conditions. While sanitation programs help ensure that food manufacturers produce foods and beverages that are safe to eat and drink, they must also address the safety of the employees who work with the products manufactured and the environment in which sanitation products are discharged.
It seems intuitive that companies would want their products to meet and maintain standards for quality and consistency because products are an expression of a brand and the positive aspects it represents. Recent industry research into consumer behaviors and preferences supports this, finding that survey respondents were willing to pay a premium of 12% for safe foods (2).
Substandard sanitation can harm a manufacturer’s reputation by resulting in product recalls, lawsuits, fines, and, in some cases, business closings. Protecting the health and safety of consumers by ensuring quality products helps protect the health of a company’s reputation and business as well.

การทำความสะอาดและการฆ่าเชื้อสำหรับอุตสาหกรรมการผลิตอาหาร

Naruemon Marndakun
นฤมล มารดากุล
Lead Auditor
SGS (Thailand) Limited

Full article TH-EN

การทำความสะอาดและการฆ่าเชื้อเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมพื้นฐานที่ช่วยลดความเสี่ยงจากการปนเปื้อนต่างๆ และช่วยให้อาหารมีความปลอดภัยต่อผู้บริโภค

ความแตกต่างระหว่างการทำความสะอาดและการฆ่าเชื้อ คือ การทำความสะอาดเป็นการขจัดเศษอาหาร ฝุ่น คราบไขมัน หรือสิ่งแปลกปลอมต่างๆ ซึ่งอาจเป็นปัจจัยสนับสนุนต่อการเจริญของเชื้อจุลินทรีย์ ส่วนการฆ่าเชื้อเป็นการกำจัดจุลินทรีย์ในสภาพแวดล้อมของการผลิต โดยใช้สารเคมีหรือวิธีทางกายภาพเพื่อลดปริมาณจุลินทรีย์ให้ลงมาอยู่ในระดับที่ต้องการ ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำความสะอาดประกอบไปด้วย ความเหมาะสมของชนิดสารทำความสะอาด ระยะเวลา อุณหภูมิ ความเข้มข้นของสารที่ใช้ รวมไปถึงคุณภาพของน้ำที่ใช้ในการทำความสะอาด

สารทำความสะอาดมีให้เลือกหลากหลายชนิด เช่น สารประกอบพื้นฐาน (Basic akalis) ฟอสเฟตเชิงซ้อน (Complex phosphate) สารลดแรงตึงผิว (Surfactant) สารกลุ่มอินทรีย์ (Chelating) และสารประเภทกรด (Acid) การจะเลือกใช้สารทำความสะอาดชนิดใดนั้นต้องคำนึงถึงชนิดของสิ่งแปลกปลอมที่ต้องการกำจัดด้วยว่าเหมาะสมกับสารชนิดไหน เช่น คราบไขมันเหมาะกับสารทำความสะอาดประเภทลดแรงตึงผิว ตะกรันของเหล็กและแมงกานีสเหมาะกับสารทำความสะอาดประเภทกรด โปรตีนเหมาะกับสารทำความสะอาดประเภทฟอสเฟตเชิงซ้อน เป็นต้น

กระบวนการฆ่าเชื้อสามารถทำได้โดยใช้ความร้อนจากน้ำ ไอน้ำ หรือการใช้สารฆ่าเชื้อบางประเภท เช่น คลอรีน (Sodium hypochlorite) ไอโอโดฟอร์ (Iodophors) สารประกอบกลุ่มควอต (Quats) กรดเปอร์อะชิติก (Peracetic acid) และอื่นๆ เนื่องจากสารฆ่าเชื้อแต่ละชนิดมีข้อดีข้อด้อยแตกต่างกันจึงควรเลือกใช้ให้ถูกต้องตามวัตถุประสงค์ของการใช้งานเพื่อประโยชน์สูงสุดของประสิทธิภาพการฆ่าเชื้อ นอกจากนี้ การเลือกใช้สารฆ่าเชื้อยังต้องคำนึงถึงชนิดของจุลินทรีย์กลุ่มเป้าหมาย และชนิดของวัสดุเครื่องมือเครื่องจักรที่ต้องการฆ่าเชื้อด้วย

Cleaning and disinfection are parts of prerequisite program that reduces risk of contamination and make the food is safe for consumers.

The difference between cleaning and sanitizing is that cleaning is to eliminate food wastes, grease, dust or other foreign matters that may be a factor supporting the growth of microorganisms. The disinfection eliminates micro-organisms in the environment by chemical or physical methods to reduce the amount of microorganisms down to the level. Factors affecting the efficiency of the cleaning feature are such as the right of cleaning agent, time, temperature, concentration of cleaning agent and quality of cleaning water.

Cleaning agents are available in varieties such as Basic Alkalis, Complex Phosphate, Surfactant, Chelating and Acid substances. The use of cleaning agents is depend on the kind of foreign substances that need to clean such as surfactant is suitable for grease, acid is for slag of iron & manganese compounds and complex phosphate is for protein.

Disinfection process can be used the heat of water, steam or some kinds of disinfectant such as Sodium hypochlorite, Iodophors, Quats, Peracetic acid and other sanitizers. Each disinfectant has different advantages and disadvantages. You should use them for the intended use for the best effective sterilization. The use of disinfectants must be considered to target of microbiological species and type of the machine materials which required for sterilized.

สุขอนามัยส่วนบุคคลและอาหารปลอดภัย

โดย: สหัส รัตนะโสภณชัย
Sahas Ratanasoponchai
Assistant Vice President: Hygiene Business
Betagro Group

Full article TH-EN

สาเหตุสำคัญที่มีส่วนก่อให้เกิดการปนเปื้อนในสินค้า คือ ตัวพนักงานเองที่สัมผัสหรือแม้แต่อยู่ใกล้สินค้าในระหว่างการผลิต แม้จะมีมาตรการในการควบคุมปัจจัยต่างๆ แต่ก็ยังพบการปนเปื้อนทั้งเส้นผมและเชื้อโรคเกินค่ามาตรฐานได้ ดังนั้น การกำกับดูแลเรื่องสุขอนามัยส่วนบุคคล (Personal hygiene) จึงเป็นเรื่องหนึ่งที่ต้องเข้มงวด
แล้วเรื่องใดบ้างเกี่ยวกับพนักงานที่เราควรดูแล
• โรคกับพนักงาน ต้องเข้าใจกันว่าโรคหรืออาการเจ็บป่วยในพนักงานมีได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็น ท้องเสีย ไข้หวัด ไอ เจ็บคอ หรือแม้แต่การมีบาดแผลเกิดขึ้น สิ่งเหล่านี้ล้วนมีผลต่ออาหารปลอดภัย หรือ Food safety อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จึงต้องมีมาตรการดังต่อไปนี้
• การตรวจสอบการรับพนักงานใหม่ ว่ามีโรคประจำตัวหรือโรคติดต่อร้ายแรงหรือไม่ หากมีโรคที่มีผลต่อสินค้า ก็อาจไม่รับเข้าทำงานได้
• มีขั้นตอนกรณีพนักงานเจ็บป่วย เช่น ให้พักงาน หรือย้ายเขตการทำงานที่ไม่เกี่ยวข้องกับการผลิต เช่น หากเป็นโรคอีสุกอีใสต้องให้พักงานเพราะอาจแพร่เชื้อโรคได้ แม้จะดูเหมือนไม่มีผลต่อสินค้า แต่มีผลในแง่การระบาดของโรค เป็นการป้องกันการแพร่ระบาดไปในตัว
• มีการตรวจสุขภาพประจำปี เพื่อดูทั้งแนวโน้มการเกิดโรคและสุขภาพอนามัยส่วนบุคคล รวมทั้งอาจจะเป็นการตรวจติดตาม (Monitor) ได้ว่าบางโรคหรือบางอาการอาจเกิดจากกระบวนการผลิตหรือการทำงานที่ไม่เหมาะสมได้ เช่น การพบพนักงานป่วยด้วยโรคปอดมากผิดปกติ อาจมีผลมาจากการมีสารระเหยหรือควันที่มากกว่าค่าปกติ
• มีห้องปฐมพยาบาล หรือชุดปฐมพยาบาล รวมทั้งการควบคุมการใช้ยาอย่างมีระบบ เนื่องจากในบางกรณีต้องอนุญาตให้นำยาเข้าไปในส่วนการผลิต เช่น ยาหยอดตา ซึ่งอาจหล่นหรือปนเปื้อนในสินค้าได้ หากมีการใช้อย่างไม่ระมัดระวัง
• มือพนักงานต้องสะอาดและไม่มีแผล หากมีการใช้พลาสเตอร์ปิดแผล ต้องมีการสวมถุงมือยางคลุมอีกชั้นหนึ่ง

One of the most common causes of contamination in the product is the employees themselves who are close or even contact the product during production. Even with control measures, hair and bacteria contamination commonly occur in exceeding standard levels. So, the supervision of the personal hygiene is an uncompromising factor.

What procedures we should use to handle the employees:

1. Employees and Diseases: Ones must understand that the workers can get sick from time to time, whether diarrhea, fever, cough, sore throat or even wound up. All these sicknesses can affect the food safety inevitably. Food hygiene measures, therefore, need to be taken as follows.
• Monitoring new coming employees for congenital disease or any serious diseases that affects the product. If they are diagnosed with the diseases or contagious diseases, they may be denied the employment.
• Practices undertaking when the employees get sick such as suspension or move to the areas not involved the production. For instance, the worker with chicken pox should be restricted to resume duties because the germs could be transmitted. The disease seems not affect the product, but in a sense of the outbreak, this measure prevents spreading out of the disease.

• Undergoing annual health checkup to see tendency of illness and personal health, as well as the monitoring plan to observe of the possibility that some diseases or symptoms may be caused from improper operation or production processes. For example, pulmonary disease is unusually found among employees, it could be a result of an increase of volatile or smoke higher than normal rate.

• Providing first-aid room or first-aid kit as well as controlling the use of the medicine systemically. Seeing that in some cases, the workers are allowed to bring the medicine into the production area, such as eye drops which could be contaminated to the product if used carelessly.

• The employees must have clean hands without open wounds. Any cuts or scrapes must be covered with a bandage and worn over with rubber gloves.

สรุปสถานการณ์การค้าระหว่างประเทศและการจัดทำแผนผลักดันการส่งออกเชิงรุกรายภูมิภาค

โดย: กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ
กระทรวงพาณิชย์
www.ditp.go.th

Full article TH-EN

สถานการณ์การส่งออกในภาพรวมของไทยยังคงดีกว่าปีที่แล้ว โดยคาดว่าจะขยายตัวที่ร้อยละ 5 จากภาวะเศรษฐกิจโลกในปีหน้าที่มีแนวโน้มจะฟื้นตัว ตลอดจนราคาน้ำมันที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้นส่งผลกระทบต่อมูลค่าสินค้าที่เกี่ยวเนื่องและกำลังซื้อของตลาดศักยภาพที่เพิ่มสูงขึ้น

เป้าตลาดหลัก คือ ตลาดในภูมิภาคอาเซียน 5 ประเทศ (อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ ไทย) เพิ่มขึ้นร้อยละ 4.0 CLMV เพิ่มขึ้นร้อยละ 6.4 จีน เพิ่มขึ้นร้อยละ 4.0 สหรัฐอเมริกา เพิ่มขึ้นร้อยละ 3.2 ญี่ปุ่น เพิ่มขึ้นร้อยละ 4.0 ยุโรป เพิ่มขึ้นร้อยละ 3.0 ฮ่องกง เพิ่มขึ้นร้อยละ 4.0 อินเดีย เพิ่มขึ้นร้อยละ 4.0 รัสเซีย เพิ่มขึ้นร้อยละ 15.0 ทวีปออสเตรเลีย เพิ่มขึ้นร้อยละ 7.0 ทวีปตะวันออกกลาง เพิ่มขึ้นร้อยละ 2.0 ทวีปแอฟริกา เพิ่มขึ้นร้อยละ 2.5 และทวีปลาตินอเมริกา เพิ่มขึ้นร้อยละ 3.0 อย่างไรก็ตามยังคงต้องเฝ้าติดตามผลกระทบจากนโยบายด้านการค้าระหว่างประเทศของประเทศคู่ค้าหลักของไทย ตลอดจนสถานการณ์อื่นๆ ที่สำคัญของโลก

ด้านสินค้าและการส่งออก
ในภาพรวมเรื่องโครงสร้างสินค้าส่งออก ขณะนี้ไทยควรจะต้องเร่งปรับโครงสร้าง ยกระดับสินค้าเน้นที่เป็นไทยแลนด์ 4.0 ให้มากขึ้น กลุ่มยานยนต์ควรจะต้องผันตัวเข้าสู่อุตสาหกรรมรถยนต์ไฟฟ้าและอุปกรณ์เกี่ยวเนื่องภายใน 5 ปี จะต้องมีคลัสเตอร์สินค้าใหม่ๆ มาเป็นตัวผลักดันเพิ่มขึ้น สินค้าเกษตรแปรรูปและอาหารควรใช้นวัตกรรมปรับปรุงคุณภาพสินค้าให้ดียิ่งขึ้น รวมถึงเน้นการผลิตแบบออร์แกนิกและยั่งยืน ซึ่งเป็นแนวโน้มความต้องการของโลก ตลอดจนสินค้าที่เราแข่งต้นทุนแรงงานไม่ได้ให้ย้ายฐานการผลิตไปประเทศเพื่อนบ้าน เช่น สิ่งทอ และวัสดุก่อสร้างที่ได้ดำเนินการไปแล้ว

Thailand’s overall export this year has shown stronger growth compared to the same period last year. For this year, the Thai government has set to drive export target to 5 percent expansion, thanks to positive outlook on recovering global economy, and rising global oil price to drive up export value of many related products made from oil, while expected higher purchasing power in many emerging markets.

The government has set to promote export growth to each major targeted market as follows: to four major countries in ASEAN (Indonesia, Malaysia, the Philippines, and Singapore) to grow 4 percent, to CLMV (Cambodia, Laos, Myanmar, and Vietnam) 6.4 percent, to the United States 3.2 percent, to Japan 4 percent, to the European Union 3 percent, to Hong Kong 4 percent, to India 4 percent, to Russia 15 percent, to Australia region 7 percent, to the Middle East 2 percent, to Africa region 2.5 percent, and to Latin America market 3 percent. However, Thailand still needs to closely monitored uncertainty trade policies of trading partner countries and other uncertainty global situation as it could affect international trading and the country’s export growth.

Export Products
On export product structure, Thailand should accelerate restructuring the export sector by upgrading export products in accordance with Thailand 4.0 policy, which has focused on technology and innovation based industries. In automobile and parts, the industry needs to shift to produce Electric Vehicles or EV, as well as other automobile parts with higher technology sophisticated within the next five years. Thailand should have new products clusters to encourage overall export growth. In processed agricultural and food industry, it should adopt new innovation for increasing products quality, as well as emphasise on organic productions and sustainability, which are the global’s trend at present. Moreover, some industries such as garment and construction that Thailand could not compete as rely largely on cost of labours, enterprises should move their investment and production based to neighbouring countries as part of strategy to reduce cost of production and increase export competitiveness.

จับตาการส่งออกอาหารปี 2560…มีแนวโน้มที่ดีขึ้น

โดย: ศูนย์วิจัยกสิกรไทย
Kasikorn Research Center
www.kasikornresearch.com

Full article TH-EN

อุตสาหกรรมอาหารในภาพรวมมีแนวโน้มที่ดีขึ้นในปี 2560 โดยคาดว่าการส่งออกอุตสาหกรรมอาหารของไทยจะมีมูลค่าประมาณ 27.4 พันล้านเหรียญสหรัฐ ขยายตัวจากปีก่อนร้อยละ 4.0 โดยการส่งออกอาหารที่คาดว่าจะขยายตัวได้ดี ได้แก่ สินค้ากุ้ง (ภายใต้สมมติฐานน้ำท่วมภาคใต้ไม่เกิน 1 เดือน) ไก่ และสับปะรดกระป๋อง ในขณะที่การส่งออกข้าวและผลิตภัณฑ์มันสำปะหลังยังคงได้รับแรงกดดันจากราคาที่ยังผันผวนตามความต้องการจากคู่ค้าหลักที่ยังแผ่วเบา

การส่งออกมีแนวโน้มฟื้นตัว…ส่งผลดีต่อการส่งออกอุตสาหกรรมอาหารในภาพรวม
มูลค่าการส่งออกรวมในปี 2560 มีแนวโน้มกลับมาขยายตัวเป็นบวกต่อเนื่องจากปี 2559 ที่ขยายตัวได้ร้อยละ 0.1 โดยการส่งออกได้รับอานิสงส์จากราคาสินค้าโภคภัณฑ์ในตลาดโลกที่ผ่านจุดต่ำสุดไปแล้วในปี 2559 รวมทั้งค่าเงินบาทที่มีแนวโน้มอ่อนค่าลง ทั้งนี้ การส่งออกที่มีแนวโน้มขยายตัวดีขึ้น ส่วนหนึ่งมาจากการขยายตัวของอุตสาหกรรมอาหารที่เป็นอุตสาหกรรมสำคัญในโครงสร้างเศรษฐกิจของไทย โดยใน ปี 2560 การส่งออกอุตสาหกรรมอาหารมีแนวโน้มที่จะขยายตัวได้ดีจากการฟื้นตัวของผลผลิตทางการเกษตรที่เป็นวัตถุดิบของอุตสาหกรรมอาหารจากภาวะภัยแล้งในปีก่อนหน้า และแนวโน้มการส่งเสริมอุตสาหกรรมอาหารของภาครัฐ นอกจากนั้น ปัจจัยแวดล้อมต่างๆ อาทิ เช่น ความเป็นไปได้ที่ไทยอาจจะได้รับการยกเลิกใบเหลืองจาก IUU Fishing การยกเลิกการนำเข้าสินค้าไก่ของไทยของเกาหลีใต้ ไข้หวัดนกที่แพร่ระบาดในหลายประเทศผู้บริโภคหลัก ล้วนเป็นปัจจัยบวกต่ออุตสาหกรรมอาหารของไทยในปี 2560 ทั้งสิ้น จากปัจจัยเศรษฐกิจทั้งภายในและภายนอกที่กระทบต่ออุตสาหกรรมอาหาร (ไม่รวมผลิตภัณฑ์เครื่องดื่ม) ทำให้คาดว่าอุตสาหกรรมอาหารของไทยจะมีมูลค่าส่งออกในปี 2560 ที่ประมาณ 27.4 พันล้านเหรียญสหรัฐ ขยายตัวจากปี 2559 ที่มีมูลค่า 26.3 พันล้านเหรียญสหรัฐ หรือคิดเป็นร้อยละ 4.0

The Thai food industry looks bright overall for 2017, given that food exports are projected to reach some USD 27.4 billion, increasing 4 percent YoY, led by shrimp products (if flooding in southern Thailand is not prolonged for more than a month), plus chicken and canned pineapple. However, rice and tapioca product shipments will likely continue to be pressured by volatile prices on weak demand from key trade partners.
Recovery foreseen in 2017 food exports is a boon to the food industry
The overall value of food shipments in 2017 will likely increase over the 0.1 percent growth recorded for 2016, given that global commodity prices already bottomed out in 2016, plus the fact that the Baht will likely weaken further. The increase would also be attributable to growth in the food industry, being a backbone of the Thai economy, as well as the recovery of agricultural outputs that are raw materials for the food industry following severe drought last year, plus the government’s plans to promote the Thai food industry. Moreover, a likelihood that the European Union (EU) will withdraw its “yellow card” warning on Thailand concerning illegal, unreported and unregulated (IUU) fishing, plus South Korea’s decision to lift an import ban on Thai chicken products and avian flu outbreaks confirmed in many major chicken consuming countries should benefit the Thai food export industry in 2017. Given this, the Thai food industry (excluding beverages) will likely report some USD 27.4 billion in export value for 2017, increasing 4 percent over the USD 26.3 billion recorded in 2016.